عُج إلَى القَلبَ ...: به سوى دل باز گرد، و اى رونده در شب‌، كه در آن درختان و چشمه روان است.آدمى تا در جهان است تيرهاى حادثه‌ها به سوى او پران است و دام‌ها در راه وى نهان. رهاننده از آن تيرها، خداى انسان و جان است وسيلت او اشك روان است.