انسانیت
حيات جامعه انسانى, بسته به حيات انسانيت است.
انسانيت, روح جامعه انسانى است.
جامعه انسانى, بدون اين روح, آنى نمى تواند به حيات خود ادامه بدهد, پرتوافشاند, رخشان و نورافشان, سينه شب را بشكافد و اوج بگيرد.
بُعد انسانى انسان است كه به انسان زيبايى مى بخشد, فرشتگان را در برابر او به سجده وامى دارد و پيامبران را عاشقانه در پى او مى افكند, تا هر درد و رنجى را به جان بخرند و هر زخمى و ضرب دشنه اى را تاب بياورند, تا انسانيت انسان, نقاب از چهره فرافكند و ملال از چهره جهان بسترد.
+ نوشته شده در شنبه بیست و دوم شهریور ۱۴۰۴ ساعت 16:32 توسط فائق
|