چون نسبت «حال» به امتداد زمانى همچون نسبت «نقطه» است با خطى كه از هر دو طرف بى نهايت ادامه داشته باشد و يا مانند نسبت نقطه فرضى و خيالى با نهر آب است. پس نقطه «حال» نيز نقطه فرضى و خيالى است كه به خاطر سرعت حركت فلك اعظم ظاهر مى شود. و تو آن نقطه فرضى را جوى آب روان ناميده اى كه پيوسته جارى است و ابتدا و انتهايى ندارد. در نتيجه اين نقطه خيالى كه همچون نهر جارى است نمود دارد امّا بى بود است.